Jacob de Wit (1695 – 1754), bekend van de "witjes"

Waar nog aanwezig. Hier een complete lijst met ook de verdwenen/verplaatste witjes/behangsels, onder tabblad "Jacob de Wit plaatsen met schilderingen".

Herengracht 168

Herengracht 366

Herengracht 474 plafondstuk in trappenhuis

Herengracht 436  Tekening Jacob de Wit voor ontwerp plafond.

Herengracht 468 Plafond en schoorsteenstukken

Keizersgracht 385 (eigen huis en atelier)

Keizersgracht 401  plafond in een zaal van het museum Marseille

De Wit wordt op 19 december 1695 te Amsterdam geboren. Als hij 13 jaar is, vertrekt hij naar Antwerpen, waar hij lessen volgt aan de Schilder-Akademie. Hier wordt hij een groot bewonderaar van de Vlaamse schilders Peter Paul Rubens en Antoon van Dyck.

Jacob de Wit keert in 1715 terug in Amsterdam, waar hij al spoedig zijn eerste opdracht krijgt van Jacob Cromhout van Herengracht 366. In 1735 schildert hij een ongewoon groot doek voor het Stadhuis op de Dam: Mozes ontvangt de zeventig ouderlingen. De schilder wordt in 1741 eigenaar van Keizersgracht 385 en 383, schuin achter het Bijbels Museum/Comhout Museum. Tot zijn overlijden op 12 november 1754 woont en werkt hij op Keizersgracht 385, in het achterhuis is dan zijn atelier. Hij is begraven op 19 november in de Oude Kerk, in de Snijderskapel nr. 363. 

Hij was een van de belangrijkste 18de-eeuwse Nederlandse kunstschilders. De Wit is vooral bekend om zijn religieuze werk en de vele deur-, schoorsteen- en plafondstukken die hij maakt voor de huizen aan de Heren- en Keizersgracht te Amsterdam, maar ook voor de buitenplaatsen van de betreffende eigenaars. Vooral de deurstukken, boven de deuren, die hij zo schildert dat het lijkt of er beelden van stucwerk zitten. Dat worden vaak "witjes" genoemd.