De renaissancegevel wordt toegeschreven aan Hendrick de Keyser, maar is waarschijnlijk uitgevoerd door zijn zoon Pieter de Keyser, Hendrick de Keyser was al in 1621 overleden. Maar zeker is dat niet, alhoewel het toeangspoortje staat in Architectura Moderna, het boek over de architectuur van Hendrick de Keyser uit 1631.
De gevel is, voor Amsterdam, uitzonderlijk rijk versierd met banden, blokjes, klauwstukken, vazen, obelisken, leeuwenmaskers, zuiltjes en een gebroken segmentvormig fronton. Ook een gevelsteen met het jaar 1622 is aanwezig. De muurdammen van de hoofdverdieping zijn uitgevoerd als brede dorische pilasters. Daarboven bevinden zich dubbele pilasters. Een balustrade aan beide zijden van de trapgevel onttrekt een deel van het dak aan het zicht, waardoor het huis hoger lijkt dan het werkelijk is. Zoals dat ook gebeurd is bij het huis Bartolotti (Herengracht Herengracht 170-172) en de De Dolphijn (Singel 140-142), beide gebouwd begin 1600, net voor dit huis.
De ingangspartij bestaat uit een lage dubbele stoep en een poortje. De stoep heeft nog de 17e-eeuwse balusters. Rechts van het huis staat een poortje, waarachter een gang naar een koetshuis leidde. Boven het poortje is een kamer voor de koetsier gebouwd.
Het dubbele huis heeft aan de achterzijde twee trapgevels in traditionele architectuur, waarvan de rechtergevel in 1954 gereconstrueerd is. Opvallend is het verschil tussen de voor- en achtergevels: de voorgevel is een rijk uitgevoerde trapgevel in de Amsterdamse renaissance, terwijl de gelijktijdig gebouwde achtergevel, een dubbele trapgevel, in de sobere Amsterdamse renaissance is uitgevoerd.