Herengracht 206 - 214

Dit koopmanshuis met een zeer fraaie bekroning is omstreeks 1735 naar alle waarschijnlijkheid gebouwd voor Abr. Verhammen Albertusz,

De top van de 7,10 m. brede gevel is een overgang naar de ingezwenkte halsgevel.

De vleugelstukken bestaande uit twee engelen, die uit de aanzetstukken spruiten, dragen de gekuifde afdekking. Verder heeft het een hoge stoep.

Het heeft tevens fraai stucwerk gehad.

In 1917 gesloopt met 206 - 212 voor de bouw van de Pierson Bank.

De laatste bewoner is C. Everts geweest.

Oorspronkelijk is het omstreeks 1620 gebouwd, vermoedelijk voor Wouter Lenaerts, die het huis verkoopt aan Dirck Wuytiers, wiens erfgenamen het in 1734 overdragen aan Verhammen voornoemd.

Wel/Niet afgesproken afbraak

De familie Everts heeft het pand verkocht aan de bank Boissevain. Later zei Johanna Maria Everts - Pierson dat het verkocht is onder de voorwaarde dat het geen kantoor zou worden en het pand niet zou worden afgebroken, dat was een afspraak binnen de familie. De eigenaar was Carel Hendrik Everts en zijn vrouw Johanna Maria Everts - Pierson was de zuster van Jan Lodewijk Pierson, de naamgever en mede-eigenaar van de bank Pierson & Co. Maar in de dagboeken van Jan Lodewijk Pierson blijkt dat het voor hem een onbekende afspraak was. Maar het afbreken van Herengracht 214 heeft nog lang in de familie gespeeld.

Zaal naar het nieuwe gebouw.

De 18de-eeuwse betimmering en de plafondschildering van de zaal is overgebracht naar het directiekantoor in het nieuwe gebouw. Het plafond van de grote zaal is gemaakt door Cornelis Troost, gedateerd 1734. Bij het vertrek van de bank uit het gebouw is de plafondschildering eraf gehaald en verkocht. Ook omdat het onduidelijk was of de nieuwe eigenaar de ruimtes nog in deze vorm wilde behouden. Er was in die jaren weinig waardering voor de originele inrichting, alles wordt dan gemoderniseerd.

De twee schilderingen boven de twee deuren van het huis 214 zijn ook door Troost zijn vervaardigd. Het lijkt alsof daar twee marmeren bustes van een man en een vrouw in nissen zijn geplaatst. Ze worden door putti met bloemenslingers versierd. Het gaat hier waarschijnlijk om geïdealiseerde portretten van leden van de familie Verhamme.

(Bron Ons Amsterdam, 1989, jaargang 11)