Hooft, Gerrit [1687-1767]

Gerrit Hooft is de zoon van de burgemeester Gerrit Hooft Hendriksz. [1649-1717] en zijn moeder is Elisabeth van Gheel[1654 - 1700] en de kleinzoon van burgemeester Henrick Hooft[1617 – 1678]. Hij studeerde Rechten in Leiden en in 1704 wordt hij advocaat bij het Hof van Holland. In 1707 trouwt hij met Hester Hinlopen[1689-1767], de dochter van Jacob J. Hinlopen. Het echtpaar bewoont Herengracht 529. Haar broer Jacob Jacobszs. Hinlopen die Herengracht 527 in eigendom heeft, verhuurt de woning in 1717 aan de tsaar, Peter de Grote, die naar verluidt het pand volledig uitgewoond.

Als Hester in 1753 Herengracht 500 erft van Machtilda Wijbrants, alsmede een aantal schilderijen, dan gaat de het echtpaar met vier kinderen in dit huis wonen. Het pand wordt eerst verbouwd en in de gevel komt dan het alliantiewapen. In januari 1754 verdronken twee paarden toen zijn koets in het water gleed.

De kinderen

• Mr. Gerrit Hooft, Gerritsz., geboren in 1708 en overleden op 8 Sep 1780 is later ook een aantal malen burgemeester geweest. Hij is gehuwd geweest met Catharina Witsen[1708 – 1764], Susanna Backer[1737 - 1773] en Clara Magdalena du Peyrou[1724 - 1796]

• Henrik Hooft, Gerritsz., geboren op 21 Aug 1710 en overleden op 2 Aug 1801 en gehuwd geweest met Susanna Adriana Hasselaer.

• Mr. Jacob Hooft, geboren in december 1712 en overleden op 29 november 1740 en gehuwd met Barbara Cornelia Meulenaer[1702 – 1764]

• Constantia Elisabeth Hooft, geboren op 13 augustus 1715 en overleden op 29 december 1788, gehuwd met Nicolaas Jonasz Witsen[1707 – 1739]

• Hester Elisabeth Hooft, geboren op 12 augustus 1718 en overleden op 31 maart 1743, gehuwd met Willem Meulenaer[1714 – 1740] en Nicolaes Geelvinck, heer van Castricum[1706 – 1764]

• Johanna Elisabeth Gerritsdr Hooft, geboren voor 23 april 1723, zij overlijd al jong.

Herengracht 527 en 529

Zijn Gouden Bruiloft in 1757 is uitgebreid beschreven. Er is daarvoor een tafeldecoratie gemaakt van Surinaamse suiker! Het suikerwerkstuk is tien voet lang, drie voet breed en zeven voet hoog. Als het stuk op tafel wordt gezet weergalmde de lucht van een algemeen gejuich, zowel van de bruiloftsgasten als van toeschouwers buiten het Herenlogement. Het kunstwerk is niet direct opgegeten, maar staat de dagen na het feest nog ter bezichtiging bij de confiturier Kok. Bovendien is er een penning geslagen ter herinnering, het Amsterdammuseum heeft er.

Jacob Bicker Raye beschreef hem na zijn overlijden als: ‘sijnde geweest een Heer, die om sijn vriendelijke en menslievende burgerlijke hoedanigheden seer bemint was, en laat dus een seer goede naam, konsiderabele schatten en vermogens naar’.