Herengracht 495

Na de dood van de beide oudste zusters respectievelijk in 1898 en 1900 wordt het pand eigendom van Jan Herman en zijn twee zusters. In 1906 krijgt Jan Herman Six het huis toebedeeld (de beide zusters verhuizen dan naar de Sarphatistraat) en heeft Jan Herman er korte tijd gewoond met zijn toekomstige vrouw, de befaamde Anna Maria du Mée [1862-1949] wier leven op sterk geromantiseerde wijze kort na haar dood beschreven werd in het damesweekblad Libelle. In die tijd is het huis inwendig geheel verbouwd, maar al in de herfst van 1907 neemt Jan Herman van Eeghen en zijn “maintenée” hun intrek in het Amstel Hotel, waarna zij trouwen. Het huwelijk wordt in Odeon door een predikant ingezegend.

Nog in hetzelfde jaar 1907 verkoopt Jan Herman van Eeghen, die in 1912 officieel van zijn vrouw zal scheiden, het huis voor ƒ 110.500 aan de NV Levensverzekering Mij Dordrecht, die er al een bijkantoor in heeft en tevoren op Herengracht 535 zat. Tevens zijn er tussen 1910-1920 de Nederlandsche Grondbriefbank (directeur Lodewijk Paulus de Steppelaar), de Larensche Kunsthandel (zie de foto’s onder tab Larensche Kunsthandel), accountant Ch.H. Escher, architect Herman Ambrosius Jan Baanders, later met Jan Baanders naar Herengracht 493 verhuisd, de schilderes Lizzy Ansingh (tot haar dood in 1959) en de firma Gebr. Catz gevestigd. De aandelen van de Mij Dordrecht worden in 1919 overgenomen door de Eerste Nederlandsche Verzekering Mij op het leven en invaliditeit. In hetzelfde jaar wordt het pand met de percelen Reguliersdwarsstraat 44 en 46 voor ƒ 225.000 verkocht aan de NV Mij voor beeldende kunsten (onder directie van Nicolaas van Harpen) die er zich vestigd, maar het pand met het koetshuis in hetzelfde jaar voor ƒ 334.500 verkoopt aan de firma Strauss-Evans van III. Dit bedrijf is ook in Batavia werkzaam onder de naam G. Hoppenstedt. De firmanten zijn Engelhert Carel Wolsheimer, Gerrit Cornelis Kuneman en George Herman Roland Hoppenstedt. Deze vennootschap wordt in 1925 ontbonden, waarop het huis met het koetshuis in 1926-er zijn er al enige afdelingen van de Centrale Suiker Mij gevestigd - wordt het toegewezen aan de firmant Wolsheimer, die het in hetzelfde jaar inbrengt in de nieuw opgerichte firma Wolsheimer met als firmanten Wolsheimer en Gustav Ferdinand Wiemer. Deze firma verkoopt het huis met bijgebouwen in 1928 voor ƒ 210.000 aan de NV Mij Lemelerveld tot exploitatie en administratie van onroerende goederen onder directie van Joannes Petrus van Rossum [1860-1943] industrieel te Wolvergade in Engeland, een zeer merkwaardige figuur, wiens leven men beschreven vindt in het boek Van suiker tot biet (1947). Rond 1933 huisvest het huis veel kantoren, waaronder die van de mrs. N. Groenewegen en C.J. de Bruyn Kops, de notaris J.D. Meiners, de Mij voor grondbezit en grondcrediet en nog steeds Nederlandsche Grondbriefbank. Bovendien werkt sinds 1920 op de bovenverdiepingen de architect A. A. Kok (tot 1962, dan komt zijn zoon, architect IJsbrand Kok van Herengracht 38 er werken en is in 1980 het bureau gestopt) en is er nog het atelier van Lizzy Ansingh. De eerder genoemde Joannes Petrus van Rossum koopt het pand in 1937- als hij in Parijs woont – voor ƒ 100.000 van de liquidateur van de NV Lemelerveld, Nicolaas Pieter Landsman, die directeur is van de Centrale Suiker Mij, die er ook al een kantoor in heeft.