Keizersgracht 452

<- 454 Keizersgracht             Panorama            Keizersgracht 450 ->

Keizersgracht 452

Keizersgracht 452

Keizersgracht 452, Tekening Caspar Philips

Tekening Caspar Philips

Keizersgracht 452, de Groene Bocht

Gebouwd           1685 
Architect            -
Opdrachtgever    Jacob of Johannes Vinckel
Monument         Rijksmonument
1853 : HH 447  (huisnummer 1853-1875)
1808 : 33 5937  (verpondingsnummer)
1796 : 33 602    (kleinnummer)
1732 : 33 5869  (verpondingsnummer)
Kadast: E 3228  (kadaster oud)

Keizersgracht 452  jhr  C. J. den Tex  1855-1907

Vermoedelijk een foto van jhr. mr. dr. Cornelis Jacob den Tex [1855-1907] van rond 1880, een reproductie. Uit het archief van de Familie Den Tex en Bondt, stadsarchief Amsterdam

Aankoop door jhr. Cornelis Den Tex


Na het overlijden van E. Fuld verkoopt zijn vrouw Lina het huis en vertrekt in april 1890 naar Parijs.Het pand wordt in 1898 per advertentie te koop aangeboden en in 1899 wordt de woning aangekocht door jhr. mr. dr. Cornelis Jacob den Tex [1855-1907] en wordt het huis verbouwd door Ed Cuypers. Cuypers beperkt zich niet tot het architectonisch ontwerp, maar neemt ook, zoals meer gebruikelijk, de interieur-afwerkingen voor zijn rekening. Zijn architectenbureau heeft om die reden een eigen atelier voor kunstnijverheid. Gezien de advertentie in begin 1900 voor een docente Franse les, zijn ze er wel direct in gaan wonen.


De ruime voorkamer rechts, waar tot die tijd de schilderingen van De Roore te zien waren, krijgt een geheel nieuwe uitmonstering geënt op de vormentaal van rond 1600. Dit was aan het eind van de 19de eeuw geliefd, met name voor bepaalde vertrekken als studeer- en eetkamers. Dergelijke interieurs in neo-renaissance zijn vaak donker vanwege de overdaad aan houtwerk. Hier zijn het cassette-plafond, de wandbetimmering, de deuren en deuromlijstingen, de buffetkast en de schoorsteenpartij in verschillende houtsoorten uitgevoerd. Het houtwerk is voorzien van prachtig inlegwerk, gesneden ornamenten en voluten. De afwerking van de voorkamer links is waarschijnlijk ook een ontwerp van Cuypers. Voor dit vertrek is de 18de-eeuwse Lodewijk XV-stijl als uitgangspunt genomen. Het plafond, de schoorsteenpartij, spiegels, wandbetimmering en deuren van de voorkamer hebben een vormgeving in 18de-eeuwse stijl, maar de beschilderde hoekmedaillons van het plafond, met voorstellingen van bloemen, zijn op een meer eigentijdse wijze opgevat.
Van de kamer linksachter, gesloopt in de loop van de 20ste eeuw, kun je een indruk krijgen dankzij een historische foto. Cuypers past hier een zogeheten ‘inglenook’ toe, een intiem zitje nabij de schouw dat is ontleend aan de Engelse villa- en landhuisbouw. Blikvanger van de ruimte is een monumentaal tegeltableau dat op de schoorsteenpartij is aangebracht. Het kunstwerk getiteld ‘De Lusthof’ is vervaardigd door De Porceleyne Fles in Delft. De (sier)kunstenaar Adolf le Comte, van de De Porceleyne Fles, heeft het ontwerp daarvoor gemaakt. Het tableau is na de verwijdering terechtgekomen in de collectie van De Porceleyne Fles, maar het is in 2016 geveild.
Na de verbouwing gaat Den Tex hier met zijn vrouw Eva Ketjen en kinderen wonen. Het kantoor in de tuin wordt verhuurd aan een woningmaatschappij. Het huis blijft van de familie tot het in 1919 wordt verkocht.

Molenpad 2 gaarkeuken 1930 1 SP

Gezicht op de zijkant van de grote eetzaal van de Amsterdamse Coöperatieve Keuken aan het Molenpad 2, de ingang zit helemaal links op de foto. Hier kun je ook à la carte kunt eten, foto uit 1930, fotograaf onbekend. Spaarnestad.

Het wordt een kantoor

Het huis wordt voor ƒ 275.000,- verkocht aan de Amsterdamsche Coöperatieve Keuken. Geschat wordt dat er nog voor ƒ 35.000,- aan moet worden verbouwd. Hiervoor wordt een obligatielening uitgegeven van ƒ 100.000,-. De keuken komt in de achtergelegen tuingebouwen en het hoofdgebouw wordt voor 10 jaar verhuurd aan de speelgoederenfabriek Gebr. Bing voor ƒ 25.000,- per jaar. In 1927 wordt het pand verkocht aan de N.V. Effecten Maatschappij, die het in 1941 weer verkoopt aan de Bank voor Nederlandschen Arbeid N.V., die in mei 1945 ophoudt te bestaan. Direct na de bevrijding vestigt zich hier het hoofdkantoor van de Nederlandse Volksbeweging (N.V.B.), maar dit initiatief bloedt al snel dood. Ook de redactie van “Je Maintiendrai”, het blad van de N.V.B., is hier dan gevestigd en er komen ook andere kantoren. In 1952 komt het pand in handen van de Slavenburg’s Bank, die het in 1974 weer verkoopt aan de Coöperatieve Centrale Raiffeisen Boerenleenbank (nu Rabobank), die er in 1974 de Wisselarbitrage in huisvestigt en beurskantoor van de Centrale Bank en Schretlen & Co. De bank verkoopt het in 1982 aan de Japanse Tokai bank.
In 2005 koopt de huidige eigenaar het pand. Hij besluit, na het vertrek van de bank in 2006, het huis, waar mogelijk, in de oorspronkelijke staat te herstellen. De vele moderniseringen in de afgelopen jaren hebben hun sporen nagelaten, maar het resultaat is een schitterend kantoorpand, waar met groot respect voor het verleden en instandhouding van alle historische elementen, prachtige ruimtes zijn gecreëerd en waar een historie van 325 jaar op verantwoorde wijze wordt gecombineerd met de eisen die aan een modern kantoorpand mogen worden gesteld.

Hebt u aanvullingen of wilt u meedoen?

Als u opmerkingen of aanvullingen hebt op de tekst hierboven, wilt u dan ook het huisnummer erbij vermelden.

Uw e-mail adres wordt alleen maar gebruikt om eventueel op uw opmerkingen te reageren.

 

Foto's of andere informatie vande  panden kun u ook zenden naar info@amsterdamsegrachtenhuizen.info.