DE KOOPER MOOLE 1746

Deze gevelsteen is opgenomen in de deuromlijsting van Keizersgracht 225. Dit minutieus uitgevoerde panoramische gezicht op de koperslagerij en korenmolen van Rudolphus Knuijse in Epe (Gelderland) trekt al ruim twee en een halve eeuw de aandacht.

Rudolphus woont van 1725 tot 1746 in de Warmoesstraat no 5 waar een grote gevelsteen met vrijwel dezelfde voorstelling nog in de gevel zit. Kennelijk vindt Knuijse de Warmoesstraat niet meer sjiek genoeg en besluit hij naar Keizersgracht 225 te verhuizen. Dit huis is door vererving via zijn vrouw in de familie gekomen en is tot 1746 verhuurd. Als het huis vrijkomt laat hij het grote pand dan naar de eisen des tijds verbouwen, ook inwendig. Hij laat boven de deur, net als in de Warmoesstraat, een afbeelding van zijn bedrijf aanbrengen. In de kapitelen van de pilasters naast de deur zijn nog de initialen van Rudolphud Knuijsen en zijn vrouw Eva Wateringe te zien.

De molens die hij dan bezit liggen onder Vaassen aan de beek de Grift. Op de rechteroever ligt sinds 1412 een koren- en oliemolen en rond 1569 wordt er op de op de linkeroever een kopermolen gesticht.

Knuijse overlijdt in 1747, een jaar na de verhuizing en zijn weduwe verkoopt de molens op 28 Juli 1753 aan de Cannenburgh voor ƒ 28.000. Waarschijnlijk is na de verkoop van 1753 een einde gekomen aan het koperbedrijf en wordt het gebouw, dat op de westelijke oever ligt, afgebroken. De tweede molen aan de andere zijde van de Grift is in 1938 ontmanteld.

Meer informatie over de molens hier ( http://www.molendatabase.org/ ,Griftsche Eekmolen )

Bij regelmatige schilderbeurten van het huis werd ook het beeldhouwwerk boven de deur braaf meegeschilderd zodat op den duur de details van het reliëf onzichtbaar waren. In juni 1993, het geheel werd weer eens geschilderd, ontdekten wij kleurresten onder de dikke, crèmekleurige verflagen.

Overleg met de eigenaar leidde via ingrijpen van Jan Hilbers, tot het thans zichtbare resultaat.

Bij regelmatige schilderbeurten van het huis werd ook het beeldhouwwerk boven de deur braaf meegeschilderd zodat op den duur de details van het reliëf onzichtbaar waren. In juni 1993, het geheel werd weer eens geschilderd, ontdekten wij kleurresten onder de dikke, crèmekleurige verflagen.

Overleg met de eigenaar leidde via ingrijpen van Jan Hilbers, tot het thans zichtbare resultaat.

Bron Vereniging vrienden van Amsterdamse gevelstenen