Herengracht 468

De bijzondere Amsterdammer Edwin vom Rath

In 1874 wordt het pand voor ƒ 75.000,- verkocht aan de rijke, uit Duisburg afkomstige koopman in suiker (Otto) Rudolph vom Rath [1830-1914] die er met zijn vrouw Anna Maria Louise Bunge [1839-1918] gaat wonen. Het huis was al eerder met een verdieping verhoogd, maar nu werd de gevel weer gewijzigd en het pand een zeer ingrijpende verbouwd. Bij die verbouwing wordt alleen de zaal gespaard, maar de gevel wordt vervangen door een geblokte hardstenen onderpui met daarboven grotendeels in pleisterwerk uitgevoerde façade onder rechte lijst met vele consoles en attiek, in de dan gebruikelijke mengstijl. De vensteromlijstingen in de astravee worden van voor die tijd karakteristieke gebogen frontons voorzien door de architect S. W. van Rouendalen uitgevoerd door stukadoor G.D. Martens. Na de dood van Anna Maria Louise Bunge blijft haar enig overgebleven zoon Edwin vom Rath [1863-1940] ongetrouwd in het huis wonen en zet de zaken van zijn vader voort. Hij is een van de merkwaardigste Amsterdammers van zijn tijd en zeer actief gaan richten op het verzamelen van kunst en vom Rath was goed bevriend met de Amsterdamse verzamelaar Otto Lanz. En hij is dan ook betrokken bij vele Amsterdamse culturele instellingen, vaak als bestuurslid of benefactor. Tijdens de bezetting maakt Edwin een dodelijke val bij de verduistering van de hoge ramen van zijn huis. Na zijn overlijden vermaakt hij 74 van zijn prachtige Italiaanse schilderijen aan het Rijksmuseum.

Han van Meegeren 

In 1941 wordt het huis voor ƒ 100.000,- door de Kas-Vereeniging als executrice van de nalatenschap van Edwin vom Rath verkocht aan de Kunsthandel v/h J.Goudstikker van de beruchte Duitser Alois Miedl op Herengracht 458. Bij het afmijnen b1eef Miedl juist even boven de kunsthandelaar Pieter de Boer van Herengracht 474 en 512. Na de oorlog krijgt in 1945 de befaamde schilder Han van Meegeren [1889-1947] in het huis de gelegenheid te bewijzen, dat hij schilderijen van Vermeer en de Hoogh heeft vervalst. Dat wilde hij graag bewijzen omdat hij anders beschuldigd zou worden van collaboratie, waarop de doodstraf stond in die tijd. In 1949 wordt het huis voor ƒ 316.000,- gekocht door de Koninklijke Lederfabriek Oisterwijk NV, een dochtermij van de Amsterdamsche Lederfabriek NV, die er beiden hun kantoor in vestigen. In 1950 werd het huis geheel gerestaureerd door de architect ir. H. Schöngut. En de schilderingen van Jacob de Wit zijn toen in hun volle luister hersteld. In 1967 is het huis door Hagemeyer & Co.’s Handelmij, die dan al gevestigd is op nummer 466, geannexeerd. Het wordt gebruikt voor de directie van Hagemeyer & Co. Na 1975 is het door andere bedrijven als kantoor gebruikt. Van 1992-1993 of 1994 is in dit pand tijdelijk het Kattenkabinet gevestigd geweest, maar dat museum is weer terug verhuisd naar Herengracht 497. Nu is het in gebruik als kantoor door Cocon Vastgoed Management B.V.