Dit woonhuis heeft een 6,90 m. brede gevel met getoogde kroonlijst met daarboven een attiek.

Het heeft een deuromlijsting met Ionische pilasters en hoofdgestel maar daarin een medaillon met het borstbeeld van Lodewijk XIII (de naam van het vorige huis), een stoep met onderingang en een belangrijk interieur.

Waar Herengracht 60 en 62 nu staan, heeft Salomon Voorknecht voor Jan van Alderwerelt in 1631 op de uitgegeven stadserven 31 en 32 een groot pand gebouwd dat in documenten is beschreven als “daer de Werrelt voor ende in de Gevel placht te staen” (Waar de wereldbol wordt weergegeven op de gevel van het huis). 

In 1632 is het een Franse kerk

In 1636 is het verkocht aan Jan Raye de Oude en krijgt het de naam Luois le Juste of De Coningh van Vrankrijk.

Na eigendom van en gebruik door de familie Raye van bijna 100 jaar is het in 1734 verkocht aan Anthony Waterman, cargadoor die er twee huizen van heeft laten maken: nrs 60 en 62.

Nr 60:

Het huis is eigendom van de doopsgezinde koopman (lakenkoper) Jan van Alderwerelt (1588-1636), gehuwd met Lysbeth Block (het echtpaar was zelf woonachtig op nr. 68). Hun zoon Pieter van Alderwerelt (gehuwd met zijn nicht Clara van Bueren) heeft het pand in 1663 van een oudere broer gekocht voor 30.000 gulden.

Het huis is onder andere verhuurd aan Frederick Rihel, bedrijfsleider van het handelshuis Bartolotti. Net als zijn ouders heeft Pieter zelf op nr. 68 gewoond. Hij is een van de 250 rijkste mensen van de gouden eeuw, nr. 188, fiscaal vermogen in 1674 250.000 gulden.
 
In het huis heeft J.J. Voskuil, de schrijver van onder meer "Het Bureau", vanaf 1969 tot aan zijn overlijden in 2008, een etage bewoond.

Hij is dagelijks van hier naar het  P.J. Meertens instituut, (Wikipedia: Het Meertens Instituut in Amsterdam is een onderzoeksinstituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW).) gelopen, een voormalige bank op Keizersgracht 569-571.

Bron: Kees Zandvliet (2006) De 250 Rijksten van de Gouden Eeuw. Rijksmuseum.