In 1670 bouwt timmerbaas Gerrit Jacobsz. voor zijdeverver Pieter van Zuylen aan de Keizersgracht een drietal identieke huizen, 524, 426 en 428 genaamd Geloof , Hoop en Liefde genaamd. De huizen zijn ieder drie traveeën breed en hebben een gemeenschappelijke voorgevel. Achterin de tuinen staan tuinhuizen tegen de achtergevels van panden aan de Kerkstraat. In de loop der tijd is de eenheid tussen de panden verbroken en zijn het op zichzelf staande panden geworden.

In 1743 wordt de koopman en kunstverzamelaar Nicolaas Doekscheer eigenaar van het pand Het Geloof, op nummer 524. Hij laat het interieur verfraaien met stucwerk en voorziet het pand naar de smaak van de tijd in 1754 van een nieuwe lijstgevel met zolderlichten tussen de consoles van de kroonlijst en een afsluitende balustrade. Bovenop de balustrade staat een inmiddels verdwenen beeld dat het Geloof personifieert. Daarna maakt Casper Philips de geveltekeningen, met deze nieuw kroonlijst. Het huidige attiek dateert van een verbouwing rond 1800.

In 1756 koopt Doekscheer het buurhuis, nummer 526, met een bijbehorend achterliggend huis aan de Kerkstraat en ook het huis achter zijn eigen huis. De twee huisjes laat hij afbreken om plaats te maken voor een fors koetshuis, dat is Kerkstraat 61, dat ruggelings tegen het tuinhuis van zijn woonhuis aan de Keizersgracht wordt gebouwd.

Aan de zijde van de Kerkstraat is goed te zien hoe het koetshuis met een imposante en rijke top is afgesloten. Beneden bevindt zich stal en koetshuis, boven woningen voor o.a. de koetsiers en daarboven de hooizolders. In 1758 wordt de bouw voltooid. Aan de tuinzijde wordt het koetshuis voorzien van een pronkgevel in een uitbundige rococo-stijl.

Doekscheer is een fervent schilderijenverzamelaar van vooral zeventiende-eeuwse schilderijen. Een enkele keer treed hij ook zelf als opdrachtgever op. In 1772 laat hij de Haarlemse schilder Hendrik Keun (1738-1787) twee schilderijen maken, een van zijn woonhuis het Geloof, en een van zijn tuin met tuin- en koetshuis. Het eerste schilderij wordt in 1796 op een veiling verkocht en is sindsdien spoorloos verdwenen. Het andere doek is in 1951 in het Rijksmuseum terechtgekomen. Het schilderij laat tuinen koetshuis zien op een zonnige dag terwijl Doekscheer zelf, zijn vrouw en personeel in de tuin vertoeven.

De achtergevel van het koetshuis vormt een waardig decor voor de voorstelling. In de gedecoreerde nissen staan beelden van Hercules en Ceres en op de kroonlijst van het lage tuinhuis de figuren van Geloof en Hoop en, in het midden een medaillon van de Liefde. In latere tijd is het beeldhouwwerk van het tuinhuis verdwenen. In 1958 wordt het koetshuis gerestaureerd. Dan blijft een nieuwe balustrade op het dak van het koetshuis nog achterwege, bij een volgende restauratie in 1976 maakt de beeldhouwer Hans ’t Mannetje op basis van het schilderij van Keun een kopie van hout, die op de oorspronkelijke plaats op het dak van het voormalige koetshuis is geplaatst. Ook de twee sierschoorstenen van het koetshuis zijn weer teruggebracht.

Bron Gemeente Amsterdam