Herengracht 571

Nicolaas Vis

Nicolaes Vis [ca. 1620-1669], koopman op de Levant, het monopolie van het Luikse geschut heeft en katholiek is, heeft het huis in 1665-‘67 laten bebouwen met een 42 voet breed dubbel woonhuis waarin hij zelf met zijn familie gaat wonen. De familie bezit ook een bijbehorend koetshuis aan de Reguliersmarkt, het huidige Rembrandtplein. Na zijn overlijden in 1669 blijft zijn weduwe er wonen tot ook zij in 1693 overlijdt en het pand als onderdeel van de boedel verkocht wordt. Tussen 1762 en 1768 krijgt de stoep de zwenkende harpstukken zoals die door Caspar Philips in 1768 afgebeeld op de tekening, te zien onder tabblad "Zes huizen". De gevel is rond 1780 door de eigenaar mr. Jacob Boreel in zijn tegenwoordige vorm verbouwd. De vensters worden dan vergroot en de midden-risaliet van een fronton voorzien. Boreel verwijdert ook de dubbele stoep en de ingang wordt naar het souterrain verplaatst. Hierdoor kan de gang bij de voorkamer worden getrokken.

Van 1804 tot 1807 is het huis verhuurd aan de op 36-jarige leeftijd aan de tering overleden advocaat en letterkundige mr. Jan Jacob Vereul [1771-1807] en sinds 1794 getrouwd met Constantia Maria Godefroij, wiens vier zoons Jan Jacob, Pieter Constantijn, Abraham Jean en Jacob Vereul tussen 1805 en 1806 tekenles krijgen van Christiaan Andriessen. Hij heeft daar een aantal tekeningen van gemaakt in zijn tekendagboek, zie tabblad "Andriessen dagboek".

Hotel Schiller

Het pand blijft bewoond tot het in 1920 samen met het koetshuis aan het Rembrandtplein gekocht wordt door de exploitatiemaatschappij van Schiller. Zeker niet om er iets van horeca in te beginnen. Voor de uitbreiding van zijn hotel-restaurant aast Schiller op het koetshuis en een stuk tuin die bij de huizen hoort, om zijn hotel aan het Rembrandtplein te kunnen uitbreiden. Het huis wordt zonder koetshuis weer direct verkocht aan Fundatie Van den Santheuvel Sobbe die het zelf als kantoor gebruikt, maar het daarnaast ook verhuurd. In 1954 wordt het verkocht aan de NV Internationale Mij voor financiële zaken Imafiza. In 1960 gaat het over naar de Nederlandsche Middenstandsbank die het ook als kantoor gebruikt. Maar nadat het nieuwe pand in Buitenveldert klaar is, wordt het pand in 1974 verkocht aan Europartners Bank (Nederland), dat later de Commerzbank wordt en het grondig verbouwen. Daarna gaat het over naar de Lindengroep die het pand weer geschikt maken als woning. Het wordt boven bewoond en beneden is het als kantoor ingericht.