Herengracht 571

De koop en de herverdeling van de kavels

Dit is een van de zes vergelijkbare panden. Dit en andere percelen heeft de stad in januari 1664 geveild. De verschillende aaneengesloten percelen zijn gezamenlijk gekocht door de heren Nicolaes Vis, Cornelis de Graeff, Gerard van Papenbroeck en Pieter van Schoorel. Nicolaas Vis heeft een erf, Cornelis de Graeff heeft twee erven, Gerard van Papenbroek ook twee erven en Pieter van Schorel heeft drie erven gekocht. De erven zijn elk 26 voet breed en 160 voet diep. Ze sluiten met elkaar een overeenkomst. Op basis daarvan verdelen de heren de acht erven zo, dat Vis 42, de Graeff 52, van Papenbroek 46 en van Schorel 68 voet breed erf krijgt. Ten overstaan van notaris Vincent Swanenburgh worden de afspraken op papier gezet en ondertekend. De stad gaat onder deze voorwaarden ook akkoord met de herverdeling van de bouwkavels.

De voorwaarden waren o.a.:

•        Dat was een uniforme bouwhoogte onder een doorlopend dwarsdak en min of meer doorlopende daklijst

•        Een gelijke bouwdiepte van 63 voet, later veranderd in 64 voet, zodat een maximum aan licht en lucht aan de achterkant gewaarborgd is

•        Belangrijk waren gelijkvormige ramen op dezelfde hoogte, de breedte kan variëren

•       In de hoogte moesten gelijke natuurstenen borstweringen van 8 voet hoog komen, een eerste verdieping van 16 voet 7 duim en een tweede van 14 voet hoog

•        Tot slot nog een uniform materiaalgebruik

Hierdoor zijn deze huizen aan de buitenzijde gelijkvormig en die is tot op vandaag grotendeels behouden. Ondanks diverse vernieuwingen in de loop van de eeuwen, waarbij de vensters toch verschillende hoogten gekregen hebben, zijn de doorlopende dwarse daken en daarmee ook de goothoogte van de gevels dezelfde gebleven. 

Hotel Schiller aan het Rembrandtplein

In 1920 koopt de exploitatiemaatschappij van Schiller Herengracht 571 samen met het koetshuis aan het Rembrandtplein. Dit voor de uitbreiding van zijn hotel-restaurant, daarvoor heeft Schiller een flinke lap tuin nodig die bij de huizen hoort. Dit om zijn hotel aan het Rembrandtplein te kunnen uitbreiden. Hij verkoopt de huis daarna weer, maar zonder koetshuis en met een kleinere tuin. En dat ook nog met winst! Datzelfde doet hij ook met de panden 573-577. Zodoende ontstaat er voldoende ruimte voor het hotel.