Herengracht 430

In 1667 was dit pand eigendom van een steenkoper, Barent Cronenburg geheten. Hij kocht in hetzelfde jaar ook nummer 432 aan de Herengracht. Nummer 426 zou enkele decennia eigendom van de familie Cronenburg blijven, totdat het in 1708 werd verkocht aan vleeshouwer en 'schouwer van de varkens' Thames Brakvelt. In die tijd was een hoedenstoffeerderswinkel in het pand gevestigd. Brakvelt heeft het hoekhuis jarenlang bewoond en er zijn zaak gedreven. In 1757 bewoonde apotheker Hendrik Westrik het pand. Thames Brakveld en zijn dochter waren inmiddels overleden en Westrik (weduwnaar van de dochter van Brakveld) verkocht het pand 1771 voor ƒ 10.800 aan tingieter Gerrit Mazius. Hij, en later zijn zoon, woonden in en werkten vanuit dit pand. De familie Mazius zou het pand tot 1810 in eigendom hebben.

Van 1822 tot in 1837 bewoonden vader en zoon  Bonebakker nummer 426. Zij dreven onder de naam "As Bonebakker & Zoon" handel in gouden en zilveren voorwerpen. Vervolgens bewoonden achtereenvolgens een wijnkoper en een 'laken- en stoffenhandelaar' het huis. De laatste, een engelsman genaamd Neville Hart, kocht in 1854 voor ƒ 13.500 het pand van de familie Bonebakker. In 1859 kocht Hart ook het naastgelegen pand (nummer 428). Tot 1865 waren hij een een klerenmaker, George Hart, op dit adres gevestigd. Vanaf 1865 is alleen de firma H. Neville Hart & Co op nummer  426 gevestigd. Dit bedrijf bleef tot 1903. Dat jaar werd het pand verkocht aan de NV Levensverz. Mij Dordrecht te Dordrecht.