Kort daarop (in mei 1705) werd het huis verkocht aan de doopsgezinde graankoopman Willem van Laer (1660-1719) getrouwd met Levina van Coppenol die het ingrijpend liet verbouwen en een nieuwe fundering liet leggen. Van zijn zes kinderen is Cornelis (1705-1774) de enige die niet jeugdig overlijdt. Hij treedt in zijn vaders voetspoor en is een suksesvol koopman. In de jaren '40 raakte hij onder de invloed van de religieuze idealen van de Hernhutters. De leider van deze spirituele beweging, de graaf von Zinzendorf, logeerde in april 1746 op Singel 124 voorafgaand aan de grote conferentie in Zeist. Een jaar later lieten Van Laer en zijn vrouw Cecilia van der Vliet zich opnemen in de Broedergemeente en vertrokken zij uit Amsterdam. Van Laer was enige tijd Heiden Diaconus van de gehele internationale Broedergemeente en een belangrijk financier van de beweging.

Het huis Singel 124 gaat nu voor lange tijd in de verhuur, totdat de kleinkinderen van Cornelis van Laer het tenslotte in 1819 verkopen. Huurders in die periode waren o.a. de koopvrouw Hendrina Das, weduwe Pieter de Vries (ca 1765 tot 1795), de zoon van de bekende Zwitserse pastelschilder Jean Etienne Liotard (1795 tot 1800), Pieter Buyssant Heems, en tenslotte na 1804 de uit Arnhem afkomstige makelaar en cargadoor Jan Schutte Hoyman en zijn gezin.

De zoon van deze Hoyman, Rutger Hoyman (1774-1830), oefende eveneens het makelaars- en cargadoorsvak uit en kocht Singel 124 op 27 januari 1819. Hij was vanaf 1807 tot zijn dood tevens Oppercommissaris der Havens, Walen en Kranen en bekleedde gedurende lange tijd verschillende bestuursfuncties in het Genootschap Felix Meritis. Na zijn dood woonde zijn zoon Jan Schutte Hoyman in het huis totdat deze het in 1855 executoriaal liet verkopen.

Koper was toen de vermogende katholieke zeepzieder Eduard Johan Heinrich Clemens Woltman Elpers (1826-1896), directeur van de zeepfabriek De Vergulde Hand op het Damrak. Toen deze in 1872 verhuisde naar het kapitale pand Herengracht 52 kwam het huis opnieuw ter veiling. Bij die gelegenheid werd het gekocht door de collecteur der Staatsloterij Herman Hendrik Crétier (1827-1885) die rond zijn kantoor op de hoek van het Rokin al een serie huizen bezat, maar in Singel 124 ging wonen. Na diens dood woonde zijn vrouw Anna van Braband tot 1894 in het huis. Daarna werd het verhuurd aan de doopsgezinde predikant I.H. Boeke en zijn gezin met studerende zoons. Deze bleef er wonen tot 1912 want een nieuwe eigenaar van het pand – de handelsagent Johannes Friedrich Werner Salen- was bereid de huurovereenkomst te handhaven. Salen werd in 1899 eigenaar van het huis en verkocht het in 1915 aan de uit Duitsland afkomstige koopman Agathon Malten die er zijn bedrijf “Gebr. Malten in galanterieën, lederwaren, luxe-artikelen enz. “ vestigde. Na de oorlog woonde diens zoon Klaus Malten tijdens zijn medische studie enige jaren in het huis. De Firma Malten werd in 1955 opgevolgd door H. ten Brink's uitgeversmaatschappij te Meppel die er zijn Amsterdamse kantoor hield. Voorts was een deel van het huis aan het Gemeenschappelijk Administratiekantoor verhuurd (destijds gevestigd in het grote kantoorpand Singel 126-130 uit 1912). Sinds 1972 is het huis weer in handen van particulieren die het voor eigen bewoning gebruiken.